Prinsesje wordt advocaat

Annabel is de eerste vijf jaar van haar leven mama’s mooie meisje en papa ‘s kleine prinses. Een lief kind, een dromertje, altijd zoet en rustig bezig met haar poppen en hun garderobe. En dan, van de ene op de andere dag, raakt Annabel prinses-af en alles wordt anders.

Annabel is inmiddels 41 en stapt mijn werkkamer binnen voor een tweedaagse 1-op-1 sessie. Ze is een succesvol advocate op een middelgroot kantoor en zegt: “Hoe goed ik mijn werk ook doe, hoe succesvol ik mijn zaken ook afrond, hoeveel ik ook bijdraag aan het kantoor, het lijkt wel of niemand het ziet. Want nooit zegt iemand er iets over, nooit komt er een complimentje mijn kant op.  Alsof iedereen het volstrekt normaal vindt wat ik allemaal doe. Maar ik kan het niet meer, het lukt me écht niet meer”.

In Annabels herinnering voelt ze zich een prinsesje totdat ze ongeveer vijf jaar is. Een prinses met mooie kleren, die ze al vroeg zelf mocht uitkiezen. Hoe jong ze ook is, ze heeft een prachtig gevoel voor kleur, stijl en mode. Wanneer ze vijf jaar oud is komt er gezinsuitbreiding. Annabel krijgt er in een klap twee zusjes bij en raakt prinses-af. Van de ene op de andere dag is er geen tijd of aandacht meer voor Annabel. Sterker nog, haar moeder wordt zeer kritisch op haar en zegt dingen als “je let niet op, je ziet het niet, je begrijpt ook nooit wat, je denkt nooit eens zelf na”. Dit soort zinnen kan Annabel nog steeds dromen. Haar moeder is overduidelijk in wat ze niet goed vindt aan Annabel en wat er allemaal ontbreekt. En Annabel weet niet hoe hard ze haar best moet doen om haar moeder tevreden te stellen. Behalve dat de baby’tjes veel huilen, is er ook regelmatig iets mee aan de hand. Annabels moeder vindt het vanzelfsprekend dat Annabel meehelpt, hoe jong ze ook is. Annabel doet haar best, en meer dan dat, om haar moeder tevreden te stellen. Alles in de hoop te horen dat ze het goed doet. Maar haar moeder heeft slechts oog voor de tweeling.

Op school is Annabel bang om fouten te maken en doet ze haar uiterste best om goede cijfers te halen. Maar hoe goed die ook zijn, haar moeder ziet altijd punten voor verbetering. Zo leert Annabel dat goed niet goed genoeg is, en dat ze beter haar best moet doen. Haar vader is een succesvol advocaat die zich nauwelijks met de opvoeding bemoeit; hij is meer in het buitenland dan thuis. De weinige tijd dat haar vader er wel is, zegt ook hij dat ze haar moeder moet helpen en voor haar zusjes moet zorgen. Wat ze gedwee doet, in de hoop dat haar moeder eindelijk zal zien hoezeer ze haar best doet. En zo niet, dan tenminste haar vader.

Wanneer het tijd is om een studie uit te kiezen, wil Annabel het liefst naar de modevakschool. Ze haalt immers nog steeds veel plezier uit het bezig zijn met kleding, met kleuren en modestijlen. Maar haar moeder vindt dat ze een vak moet leren opdat ze goed voor zichzelf kan zorgen. Annabel besluit daarom om rechten te gaan studeren en advocaat te worden. Dat lukt, ze wordt zelfs een hele goede. Ze loopt het vuur uit haar sloffen voor haar cliënten en kantoor. En toch blijft het gevoel knagen dat ze het nooit goed genoeg doet.

Tijdens de tweedaagse 1-op-1 sessie met mij vertelt Annabel dat ze nooit echt blij is geweest met haar keuze voor de advocatuur. Eigenlijk was het een vlucht was om haar ouderlijk huis te verlaten. En haar vader was tenslotte een succesvol advocaat, dat wilde zij ook wel. We zoeken samen uit wat het Enneagramtype van Annabel is. De eerste vijf jaar is dit een vier, de Individualist, ook wel Creatieveling genoemd. Annabels oorspronkelijke creativiteit mag er zijn en krijgt in die vroege jaren ook alle ruimte. Maar de geboorte van de tweeling ‘dwingt’ Annabel om zich te richten op haar moeders noden. Ze gaat op zoek naar haar goedkeuring door heel precies haar best te doen (Enneatype 1, Perfectionist) en naar de bevestiging van haar afwezige vader (Enneatype 2, Gever/Zorger).

Om ruimte te geven aan haar oorspronkelijke Enneatype besluit Annabel om naast haar werk als advocaat alsnog een creatieve opleiding te volgen. Ze gaat een dag minder werken en vertelt op kantoor dat ze bepaalde zaken niet meer op zich neemt. In plaats daarvan gaat ze zich meer richten op die dingen waar ze intrinsiek blij van wordt.

Loop jij ook tegen soortgelijke obstakels aan en wordt het tijd om hiermee aan de slag te gaan? Bel of mail mij voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.

Met een hartelijke groet, Patricia