Toen ik 14 jaar oud was heb ik een jaar lang een gipsen korset moeten dragen. Het was een lastig jaar, en niet alleen vanwege mijn rugklachten. Want van een zelfstandige jonge tiener werd ik nu iemand die voor veel zaken afhankelijk was van ouders en vriendinnen. Zo was ik gewend overal zelf naartoe te fietsen, nu moest ik vaak gebracht en gehaald worden met de auto. In dat lastige jaar zei mijn moeder voor het eerst: “Zorg dat je nooit dankjewel hoeft te zeggen.” Ze is dat altijd blijven zeggen. Toen ik weer wat ouder was voegde ze eraan toe: “Zorg ervoor dat je altijd zelf in staat bent om je geld te verdienen.” en “Zorg ervoor dat je nooit je hand op hoeft te houden”. Lees verder
“Zorg dat je nooit dankjewel hoeft te zeggen”
