Toen ik 14 jaar oud was heb ik een jaar lang een gipsen korset moeten dragen. Het was een lastig jaar, en niet alleen vanwege mijn rugklachten. Want van een zelfstandige jonge tiener werd ik nu iemand die voor veel zaken afhankelijk was van ouders en vriendinnen. Zo was ik gewend overal zelf naartoe te fietsen, nu moest ik vaak gebracht en gehaald worden met de auto. In dat lastige jaar zei mijn moeder voor het eerst: “Zorg dat je nooit dankjewel hoeft te zeggen.” Ze is dat altijd blijven zeggen. Toen ik weer wat ouder was voegde ze eraan toe: “Zorg ervoor dat je altijd zelf in staat bent om je geld te verdienen.” en “Zorg ervoor dat je nooit je hand op hoeft te houden”.
Ouders geven – met de beste bedoelingen – kinderen hun zienswijze mee. Dat doen ze door regelmatig hun eigen normen en overtuigingen uit te spreken. Kinderen nemen dit voor waar aan en projecteren de zienswijze van hun ouders onbewust op hun eigen leven. Een overtuiging kan ook ontstaan door een ervaring die je opdoet. Door een ingrijpende gebeurtenis op haar 18e wist mijn moeder heel zeker dat ze nóóit in de positie wilde verkeren dat ze dankjewel moest zeggen. Dat was zo belangrijk voor haar, dat ze die boodschap te pas en te onpas bleef herhalen.
Mijn patroon
De uitspraken van mijn moeder werden voor mij een zienswijze die ik ver heb doorgevoerd en werden voor mij geheel onbewust een patroon. Wat er ook gebeurt, blijf zelfstandig. Je eigen geld verdienen. Niets aannemen van anderen om zo min mogelijk ‘dankjewel’ te hoeven zeggen. Wat hieruit voortvloeit, is dat hulp vragen nog steeds lastig is. Ik doe het liever niet.
Perfectionisme en controledwang
Je kunt je voorstellen wat daar de uitwerking van kan zijn, bijvoorbeeld in relaties en vriendschappen. Bij mij heeft het gezorgd voor een soort perfectionisme, een controledwang. Alleen als ik zelf aan het stuur zit en zelfstandig ben hoef ik geen ‘dankjewel’ te zeggen. Doordat ik mijzelf hier bewust van ben, kan ik er voor kiezen om hulp aan te nemen. Of nog mooier: zelf om hulp te vragen. Om zodoende dit ongezonde patroon te doorbereken.
Uit mijn praktijk
Elsa (33) krijgt van haar collega’s regelmatig het verwijt dat ze niks aanneemt van haar omgeving en behoorlijk ambitieus en eigengereid is. Zelf ziet ze dat niet zo. Ze zegt “ik regel mijn zaakjes het liefst zelf en bestuur graag zelf mijn eigen leven”. De reden dat zij bij mij komt is dat zij het lastig vindt om een vaste relatie aan te gaan. Op haar werk heeft ze heeft de functie van teamleider aangeboden gekregen. Dat betekent samenwerken. Elsa begrijpt wel dat om vooruit te komen in haar leven, ze moet uitvinden waarom ze het lastig vindt om een relatie aan te gaan en iets aan te nemen van anderen. Bij het doornemen van haar levensgeschiedenis blijkt dat Elsa’s moeder op haar 19e getrouwd is omdat ze zwanger was van Elsa. Doorleren zat er niet meer in…. Elsa heeft dit altijd moeten horen; door de komst van Elsa kon haar moeder niet de keuzes maken die zij wilde. Ze was niet langer een zelfstandige vrouw met haar leven voor zich. Ze was nu een huisvrouw die haar hand moest ophouden voor huishoudgeld en ‘dankjewel’ tegen haar man moest zeggen. Elsa nam zich al heel jong voor dat zij zelf zou bepalen wat ze met haar leven ging doen.
Overtuigingen en patronen zijn universeel
Als Business & Life coach geef ik cliënten inzicht in hun overtuigingen en patronen en hoe die belemmerend werken. Tijdens een tweedaagse 1-op-1 sessie help ik om patronen te doorbreken, waardoor het leven weer lichter en ook leuker wordt.
Loop jij ook regelmatig tegen zaken aan waar je genoeg van hebt? Bel mij voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek op nummer 06-55301258.
Hartelijke groet,
